Ekip Geliştirme Yetkinliğimiz Yeterince Gelişmiş midir?

Performans, bir bireyin, grubun, organizasyonun ya da sistemin belirli bir süreçte ya da görevde sergilediği başarı seviyesidir. Performans, bir amaca ulaşmak için harcanan çabaların sonuçlarını değerlendirir ve genellikle çeşitli metriklerle ölçülür. Farklı alanlarda performansın anlamı ve değerlendirme yöntemleri değişiklik gösterebilir, ancak temel olarak bir kişinin veya organizasyonun hedeflere ulaşma kapasitesini gösterir.

Ekip geliştirme yetkinliği, yöneticinin ekibin performansını ve iş birliğini artırmaya yönelik spesifik stratejiler geliştirmesi ve uygulaması anlamına gelir. Bu, hem bireysel çalışanların yetkinliklerini en üst seviyeye çıkarmayı hem de ekip olarak ortak hedeflere ulaşmayı içerir. Ekip geliştirme yetkinliğinin önemi temelde aşağıdaki nedenlere dayanmaktadır.

Dönüşümsel liderlik (Transformational Leadership) teorisi, ilk olarak 1978 yılında James MacGregor Burns tarafından geliştirildi. Burns, bu liderlik modelini, liderin takipçileriyle birlikte değişim ve dönüşüm yaratan bir etkileşim süreci olarak tanımladı. Bu liderlik tarzı, liderin sadece görevleri ve sonuçları yönetmekle kalmayıp, takipçilerini kişisel ve mesleki olarak geliştirmeyi amaçlaması ile karakterize edilir.

Koçluk (coaching) ve mentörlük (mentoring), bireylerin kişisel ve profesyonel gelişimlerine yardımcı olmak amacıyla uygulanan iki farklı destekleme yöntemidir. Her ikisi de gelişimi destekler, ancak temel farkları bulunmaktadır: İşte bu iki yöntem arasındaki başlıca farklar:

Değerler deyince aklımıza öncelikle dürüstlük, bağımsızlık, adalet, saygı, samimiyet, hoşgörü, sağlık ve refah… gibi kavramlar gelir. Bu değerlerin doğuştan geldiği konusunda kesin bir kanıt yoktur. Genellikle, bazı temel ahlaki eğilimlerin doğuştan gelebileceği kabul edilir, ancak bu eğilimlerin ne ölçüde gelişeceği, toplumsal ve çevresel faktörlere büyük ölçüde bağlıdır.

Liderlikte tutarlı olmak, bir liderin belirlediği değerler, hedefler ve ilkeler doğrultusunda davranışlarını ve kararlarını süreklilik içinde sergilemesidir. Bu durum, liderin güvenilirliğini artırır, çalışanlar için öngörülebilir bir çalışma ortamı sağlar ve organizasyon genelinde tutarlılık algısını güçlendirir.

Özellikle küçük ve orta büyüklükteki işletmelerin üst yönetim ekipleri genelde daha organik yapı üzerine kuruludur. En üst düzeyde bulunan kişi çoğunlukla işletmenin sahibi ya da genel müdürü seviyesindedir. Stratejik kararların alınmasında ve günlük operasyonların yönetilmesinde doğrudan sorumlulukları bulunmaktadır. Bu sorumluluk alma hali ise zaman zaman kontrolden çıkarak sınır ihlaline yol açabilecek düzeylere ulaşabilmektedir.

Transaksiyonel analiz (TA), psikiyatrist Eric Berne tarafından 1950'lerde geliştirilen bir psikoterapi ve kişisel gelişim modelidir. Bu model, insanların davranışlarını ve iletişim kalıplarını analiz ederek, sosyal etkileşimlerin nasıl oluştuğunu ve bireyin kişiliğini nasıl şekillendirdiğini inceler. Ağırlıklı olarak kişilerarası ilişkilerdeki çatışmaları anlamada ve çözmede kullanılır.

Başarılı stratejik kararlar ve uygulamalar, bu iki yetkinliğin dengeli bir şekilde kullanılmasıyla mümkün olur. Bir lider veya yönetici, gerektiğinde makro ve mikro düzeyde düşünce biçimi arasında geçiş yapabilmelidir.

‘’Yeryüzünde ‘’çalışan’’ diye bir canlı formu yoktur. Sadece insan vardır. Dolayısıyla insana insan gözüyle baktığınızda ister istemez bir başka boyuta geçersiniz.’’

Delegasyon en önemli liderlik özelliklerinden biridir. Ancak, bu sadece bir görev devri değildir; aynı zamanda çalışanların gelişimi, motivasyonu ve liderin zamanını daha verimli kullanabilmesi için bir stratejidir.

İşe alım sürecinin her aşaması, şirketin geleceğini şekillendiren en önemli unsurlardan biridir. İnsan kaynakları departmanı, bu süreçte kültürel uyumu değerlendiren ilk noktadır.